Kościół parafialny p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa
w Sułkowicach
Główny kościół parafialny Sułkowic pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa zaczęto budować w 1938 r., jednak budowę przerwała wojna. Dokończono ją dopiero w latach 1956–64. Przed świątynią odsłonięto zarys fundamentów starszego kościoła, który rozebrano w 1968 r., a który powstał w 1618 r. Spalony w okresie „potopu” szwedzkiego, został wkrótce potem odbudowany.
Zbudowany w stylu neoromańskim, na wzór bazylik wczesnochrześcijańskich, ma trzy nawy. Budowa, z dużymi przerwami trwała od 1936 do 1964 r
W 2008 roku przeszedł gruntowny remont – wymieniono m.in.dach.
Tablica pamiątkowa
Plac przed kościołem z
widocznym zarysem fundamentów po dawnej świątyni.
Kościół w Krzywaczce p.w Trójcy Świętej
Kościół położony w centrum wsi , na placu otoczonym płotem na kamiennej podmurówce. Zaprojektowany według planów budowniczego Stefana Müllera z Krakowa, opracowanych w roku 1909. Kamień węgielny położono w 1911 roku, a już 4 sierpnia 1912 kościół został poświęcony.
Wejście na plac kościelny prowadzi przez główną bramę od zachodu oraz drugą od północnego-wschodu. Kościół jest budowlą założoną na planie krzyża łacińskiego, murowaną, orientowaną z delikatnym odchyleniem ku południowi, jednonawową z transeptem, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym od północy jest zakrystia z emporą, a od południa kaplica.
Fasada dwukondygnacyjna z dostawioną wieżą na planie kwadratu. W dolnej kondygnacji fasada artykułowana parą pilastrów w narożach, podtrzymujących profilowany gzyms. Pośrodku główne wejście do kościoła zaakcentowane schodami i monumentalnym portalem .W górnej kondygnacji fasady uwidoczniona sylwetka wieży. Na szczycie wieży wysoka iglica. Pozostałe ściany kościoła artykułowe pilastrami, podtrzymującymi niepełne belkowanie zamknięte gzymsem podokapowym. Dach dwuspadowy, nakryty dachówką.
Ponadto do ceglanych ścian kościoła autor wstawił elementy z białego, kamienia przez co nawiązał do tzw. gotyku nadwiślańskiego.
Kościół św. Zofii w Sułkowicach
Kościół świętej Zofii należący do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sułkowicach jest jedynym rejestrowanym zabytkiem miasta.
Jest to niewielka świątynia wzniesiona w 1627 roku dzięki fundacji starosty lanckorońskiego Jana Zebrzydowskiego. Została odbudowana praktycznie od podstaw w 1825 roku i wyremontowana w 1968 roku.
We wnętrzu znajduje się ołtarz św. Zofii w stylu późnobarokowym, a także drewniane drzwi z końca XVII wieku, które zostały przeniesione ze starej świątyni parafialnej. Na drzwiach znajduje się specjalnie wyrzeźbione wgłębienie, nazywane „stopką Matki Boskiej”. Ławki w świątyni podarowane zostały w 1978 roku przez bazylikę Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach.
W 2017 roku kościół przeszedł gruntowny remont . W miejsce oryginalnego, starego obrazu z ołtarza, pojawił się nowy , wzorowany na bizantyńskiej ikonie przedstawiającej św. Zofię z córkami. Swoim charakterem nawiązuje do ołtarza w kościele głównym.
W podstawę obrazu wmontowane jest okrągłe tabernakulum, tak pomyślane, że drzwiczki tabernakulum są zarazem monstrancją, w której może być wystawiany Najświętszy Sakrament.
Warto też zwrócić uwagę na drewniany stół ołtarzowy, wyrzeźbiony został na nim Baranek na blacie ofiarnym z wyrażonymi symbolicznie siedmioma kroplami Krwi Chrystusowej. Autorem płaskorzeźby jest Witold Światłoń.
Kościół p.w. Imienia Najświętszej Maryi Panny w Harbutowicach
Kościół w Harbutowicach to późno klasycystyczna budowla z 1828 r. Zajął on miejsce wcześniejszej świątyni, która istniała już w 1325 r.(pod wezwaniem św. Michała Archanioła). Został konsekrowany w maju 1834 r. przez ks. Biskupa Tarnowskiego Franciszka Pisztka, późniejszego Arcybiskupa lwowskiego i Prymasa Galicji. Od roku 1881, dzięki staraniom czynionym w Rzymie przez proboszcza ks. Józefa Bobińskiego, kościół jest pod wezwaniem Imienia Najświętszej Maryi Panny.
Z tego starszego kościoła pochodzą zachowane cenne zabytki sztuki sakralnej, takie jak drewniana rzeźba MB z Dzieciątkiem z końca XV wieku oraz dwa gotyckie krucyfiksy z XVI w Kościół wieńczy kwadratowe prezbiterium z zakrystią. Nawa jest prostokątna z zaokrąglonymi uskokami. W bocznych elewacjach znajdują się półkoliste okna. Od frontu stoi wieża, która ma barokowy kształt. Od południa w kapliczkowej oprawie znajduje się gotycki krucyfiks oraz posąg Matki Boskiej i Św. Jana Ewangelisty.
Wewnątrz kościoła znajdują się trzy drewniane ołtarze. Główny z cudownym obrazem Matki Bożej oraz boczne poświęcone Matce Boskiej Różańcowej i św. Antoniemu. Na ścianach wiszą barokowe obrazy stacji Drogi krzyżowej. Obok klasycznej ambony z 1828 roku stoi jeszcze starsza kamienna chrzcielnica. Blisko stuletnie organy mają 16 głosów. Jeden z dzwonów pochodzi z 1557 roku.
Kościół p.w. Matki Bożej Różańcowej w Biertowicach
Kościół Parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej w Biertowicach został poświęcony 2 sierpnia 1992 roku przez Kardynała Franciszka Macharskiego. Jest to kościół parafialny od 20 listopada 2006 roku.
Parafia Matki Bożej Różańcowej w Biertowicach – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Sułkowickiego w Archidiecezji Krakowskiej.
Erygowana dnia 20 listopada 2006 roku. Jest to jedna z najmłodszych parafii w Archidiecezji Krakowskiej. Jej pierwszym proboszczem został ks. Jacek Budzoń.
Kościół p.w. Św. Maksymiliana M. Kolbego w Rudniku
Kościół parafialny pw. św. Maksymiliana Kolbego w Rudniku zaczęto wznosić w 1981 r. i ukończono dwa lata później. Osobną parafię erygowano natomiast już w 1966 r. i do 1981 r. mieszkańcy wsi korzystali z tymczasowego kościoła w postaci rozbudowanej kaplicy MB Szkaplerznej.
Kościółek w Rudniku
Kościółek w Rudniku ufundowany został przez Grabowskiego obywatela rudnickiego w roku 1876
